KİBAR OLMAK
Bu postumda son zamanlarda kafamı çok kurcalayan bir kavramı ele alacağım.Kibarlık, nezaket, görgülü olmak nedir? Ne yaparsak kibar oluruz, ne yaparsak olmayız? Kibarlık sadece belli kurallara uymak mıdır? Ya da sadece eğitim almış kişilere mi özgüdür? Nedir bütün bunların cevabı? Biraz araştırmalarıma biraz da düşüncelerime dayanarak cevaplamak istedim, biraz da kafamdakileri somutlaştırmak.
Bu konunun kafamı bu aralar çok kurcalamasının ana sebebi aslında insanlar hakkındaki gözlemlerim diyebilirim.İnsanlar hep mi böyle kabaydı ya da zamanla mı bu hale geldik,ayrımına varamasam da bir şeylerin ters gittiği ortada.
Kendini başkalarından üstün görmek ve bencilleşmek git gide yaygınlaştığı zaman karşıdaki insana verilen değer doğal olarak azalır.Kibar olmak aslında tamamen insanlara, canlılara değer vermek ile alakalıdır.Ama bencil bir kişi sadece kendisine iyi davranılsın,sadece kendisine saygı duyulsun ister.Bir başkası takdir edilsin, bir başkası iyi şeyler başarsın istemez.
Kendimizden düşünelim, biri bize yaptığımız bir şey için küçük bir teşekkür edince nasıl da mutlu oluyoruz.Ya da kelimeleri bizi kırmamak için özenle seçen, hasta olduğumuzda bizi soran, merak eden, yardımcı olmak için çaba gösteren, bizi yermeyen, motivasyonumuzu arttıran, bizi cesaretlendiren ve kendimizi kötü hissetmememiz için elinden geleni yapan insanları düşünelim.
Hata yaptığında ne kadar zor gelse de özür dileyebilmek, bir yemeği paylaştırırken büyük kısmı karşımızdaki kişiye ayırmak, verilen sözleri tutmak,kaba sözler kullanmamak, dinlediğimizi hissettirmek, yemek yenecekse diğer kişi gelmeden başlamamak,hayvanlara ve bitkilere karşı merhametli olmak.
Bunlar bizi kibar yapan özelliklerden sadece bazıları.Elbette eleştiri de yapabiliriz ama eleştiriyi hangi kelimelerle ve hangi zamanda yaptığımızdır asıl önemli olan.Kimin neye ne kadar hassas olduğunu bilemeyiz.
Bencillik hayatın merkezinde olursa dünyada olan bitenden haberimiz bile olmaz, tek önemli olan bizim sorunlarımız, bizim dış görünüşümüz,bizim ırkımız,bizim türümüz, bizim düşüncelerimizmiş gibi gelir.Bu gerçeklikten epey uzaktır tabi.Ama bazen Maya yani yanılsama tanrısı, bizi bunların gerçek olduğuna inandırır.
Empati yapma derecesi gittikçe azalır.Hoşgörü azalır.Her şeyi acımasızca eleştiren insanlar ortaya çıkar.Bu da geri kalanları değersiz hissettirir.Değersiz hissetmek ise birçok psikiyatrik hastalığın ana sebebi olabilir aslında.Davranışlarımız başka insanların hayatını tahminimizden daha çok etkiliyor olabilir.
Gözlemlerim kadarıyla insanların mutsuzluğunun ana sebebi gerçekten de değersiz hissetmek.Bir şeyleri başarmak için motivasyonun olmaması ve bunu tetikleyecek insanlara sahip olmamak.Veya özeline saygı gösterilmediği düşüncesi ile git gide içe kapanmak, kimseyle bir şey paylaşamayacak bir psikolojiye bürünmek.Hata yapmaktan korkmak çünkü her zaman bu hataları yüzüne vuracak birilerinin olduğunu bilmek.
Bütün bunlar hayatlarımızı istemediğimiz şekilde yönlendirmemize sebep oluyor da olabilir.Bencil olmak belki de burdan doğuyordur.Bu kısır döngüde kibar olamayanlar bencil insanlar yaratıyordur ve sürekli bu şekilde devam ediyordur.
Sevgi, kibarlık bulaşıcıdır.Dünyayı daha iyi bir yer haline getirmek için daha kibar olmaya çaba sarfetsek sizce de bir şeyler değişmez mi? Kendinize karşı da kibar olmayı unutmayın.Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.Farklı fikirlere sahipseniz benimle paylaşırsanız çok mutlu olurum.
Sevgilerle Helin.
Bu konunun kafamı bu aralar çok kurcalamasının ana sebebi aslında insanlar hakkındaki gözlemlerim diyebilirim.İnsanlar hep mi böyle kabaydı ya da zamanla mı bu hale geldik,ayrımına varamasam da bir şeylerin ters gittiği ortada.
Kendini başkalarından üstün görmek ve bencilleşmek git gide yaygınlaştığı zaman karşıdaki insana verilen değer doğal olarak azalır.Kibar olmak aslında tamamen insanlara, canlılara değer vermek ile alakalıdır.Ama bencil bir kişi sadece kendisine iyi davranılsın,sadece kendisine saygı duyulsun ister.Bir başkası takdir edilsin, bir başkası iyi şeyler başarsın istemez.
Kendimizden düşünelim, biri bize yaptığımız bir şey için küçük bir teşekkür edince nasıl da mutlu oluyoruz.Ya da kelimeleri bizi kırmamak için özenle seçen, hasta olduğumuzda bizi soran, merak eden, yardımcı olmak için çaba gösteren, bizi yermeyen, motivasyonumuzu arttıran, bizi cesaretlendiren ve kendimizi kötü hissetmememiz için elinden geleni yapan insanları düşünelim.
Hata yaptığında ne kadar zor gelse de özür dileyebilmek, bir yemeği paylaştırırken büyük kısmı karşımızdaki kişiye ayırmak, verilen sözleri tutmak,kaba sözler kullanmamak, dinlediğimizi hissettirmek, yemek yenecekse diğer kişi gelmeden başlamamak,hayvanlara ve bitkilere karşı merhametli olmak.
Bunlar bizi kibar yapan özelliklerden sadece bazıları.Elbette eleştiri de yapabiliriz ama eleştiriyi hangi kelimelerle ve hangi zamanda yaptığımızdır asıl önemli olan.Kimin neye ne kadar hassas olduğunu bilemeyiz.
Bencillik hayatın merkezinde olursa dünyada olan bitenden haberimiz bile olmaz, tek önemli olan bizim sorunlarımız, bizim dış görünüşümüz,bizim ırkımız,bizim türümüz, bizim düşüncelerimizmiş gibi gelir.Bu gerçeklikten epey uzaktır tabi.Ama bazen Maya yani yanılsama tanrısı, bizi bunların gerçek olduğuna inandırır.
Empati yapma derecesi gittikçe azalır.Hoşgörü azalır.Her şeyi acımasızca eleştiren insanlar ortaya çıkar.Bu da geri kalanları değersiz hissettirir.Değersiz hissetmek ise birçok psikiyatrik hastalığın ana sebebi olabilir aslında.Davranışlarımız başka insanların hayatını tahminimizden daha çok etkiliyor olabilir.
Gözlemlerim kadarıyla insanların mutsuzluğunun ana sebebi gerçekten de değersiz hissetmek.Bir şeyleri başarmak için motivasyonun olmaması ve bunu tetikleyecek insanlara sahip olmamak.Veya özeline saygı gösterilmediği düşüncesi ile git gide içe kapanmak, kimseyle bir şey paylaşamayacak bir psikolojiye bürünmek.Hata yapmaktan korkmak çünkü her zaman bu hataları yüzüne vuracak birilerinin olduğunu bilmek.
Bütün bunlar hayatlarımızı istemediğimiz şekilde yönlendirmemize sebep oluyor da olabilir.Bencil olmak belki de burdan doğuyordur.Bu kısır döngüde kibar olamayanlar bencil insanlar yaratıyordur ve sürekli bu şekilde devam ediyordur.
Sevgi, kibarlık bulaşıcıdır.Dünyayı daha iyi bir yer haline getirmek için daha kibar olmaya çaba sarfetsek sizce de bir şeyler değişmez mi? Kendinize karşı da kibar olmayı unutmayın.Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.Farklı fikirlere sahipseniz benimle paylaşırsanız çok mutlu olurum.
Sevgilerle Helin.
💜
YanıtlaSil